Er was eens… een schrijver die allerlei sprookjes bij elkaar bedacht. En er was ook eens een componist die alle sprookjesfiguren en verhaallijnen van Grimm door elkaar gooide en er een hilarische musical van bouwde. Met de humoristische voorstelling Into the Woods, muziek en tekst van Stephen Sondheim, gaat het Amsterdamse laboratorium voor muziektheater voor het eerst on tour. Musicalblog was natuurlijk bij de première van dit bijzonder vormgegeven stukje theater.
Zowel Assepoester, Sjaak (op dat moment nog niet van de bonestaak) als een bakker en zijn vrouw hebben wensen. Niet groot hoor. Gewoon wat wensjes. De een wil naar een bal, de ander geld om zijn koetje te mogen houden en het laatste stel wil graag een kindje. Maar een sprookje zou geen sprookje zijn als een boze heks (Lone van Roosendaal) geen roet in het eten zou gooien. En dus gaan alle personages op reis door het woud, want anders komen de wensen niet uit. Daar kruisen hun wegen onder andere die van de naïeve en brutale puber Roodkapje, een glansrol voor de zeer geloofwaardig spelende Marit Slinger, de neurotische Raponsel en de twee charmante prinsen. Iedereen bemoeit zich met iedereen en het gevolg is een vrolijke chaos, die herhaaldelijk op de lachspieren werkt. Met name Remko Vrijdag, van de Vliegende Panters, is een heerlijkheid als de wolf die te dol op jonge meisjes is. Hij is ook verantwoordelijk voor de brallerige rol van Prins van Assepoester en zijn totaal overdreven samenspel met Prins van Raponsel Sander Volders zorgt voor buikpijn van de lach.
Into the Woods is niet zomaar een musical. Naast het feit dat het een doorlopend libretto is en vrijwel alle tekst gezongen wordt, is de publieksopstelling anders dan anders. In de Theaterfabriek staan drie tribunes in een U-vorm en daartussen wordt gespeeld. Het publiek mort bij binnenkomst, ‘als ik het maar goed kan zien’, maar daar is door regie en choreografie uitstekend rekening mee gehouden. De spelers bewegen soepel en doeltreffend over het speelvlak en minder zichtlijnen duren maar kort. Je wordt juist nog dieper het verhaal ingezogen, omdat je het van alle kanten meekrijgt.
De vormgeving van Into the Woods is sober, maar heel doeltreffend. De illusies van een bos, pratende vogels en de komst van een slechte reuzin worden met eenvoudige middelen tot leven gebracht. Er is een extra compliment op zijn plaats voor het geluidsontwerp. In de grote holle theaterfabriek is het geluid uitstekend geregeld. Alles en iedereen is zeer goed verstaanbaar en muziek en zang zijn perfect in balans. Dat kan ook bijna niet anders met deze bijzonder goede cast. Elk lid heeft een gouden keeltje en er wordt geen valse noot gehoord. Ook de interpretatie van de, vaak technisch moeilijke, liedjes is geweldig. De talrijke grapjes komen helder over het voetlicht en ook de boodschap wordt goed overgebracht. De spelers blinken zonder uitzondering uit in zang en spel.
Al met al kunnen wij concluderen dat Into the woods een pareltje is voor de ware liefhebber van humor en musical. Dat het eerste bedrijf eigenlijk het leukste is, daar kunnen de Nederlandse spelers en makers niets aan doen. Dat heeft Sondheim nou eenmaal zo bedacht. Alleen die tribunes zijn een beetje jammer. Doordat je een paar uur op houten bankjes zonder leuning zit, is het moeilijk de aandacht er aan het eind nog bij te houden. De pijnlijke rug overheerst. Jammer, want verder is er niets aan te merken op deze eerste tourvoorstelling van M-Lab.
Tekst: Suzan Vermeulen
Hieronder nog enkele foto’s van de fotocall na de première.
Klik op de thumbnails voor grotere versies.
Foto’s: Angel Mulder
Foto’s mogen NIET zonder toestemming voor
publicatie gebruikt worden (ook niet op Internet!).
Voor meer foto’s zie (binnenkort) http://zijshopt.sjootz.nl
Lees ook:Première Mary Poppins in foto’s
Lees ook:Studio 100 schrapt eigen musicalversie ‘Assepoester’ na subsidierel
Lees ook:Jij en Jouw Musicalster: Marianne en William Spaaij
Lees ook:Colin en Jurriaan verlaten ‘Sunday Night Fever’
Lees ook:Het John Kraaijkamp Musical Awards Gala in foto’s