We gaven hem vorige week nog weg in een prijsvraag op Musicalblog.nl: de dvd ‘Nine’. Suzan Vermeulen van Toneel.blog.nl bekeek de film kritisch voor ons en deelt haar ongezouten mening met onze lezers…
Het is niet allemaal goud wat er blinkt in de Italiaanse filmindustrie van de jaren 50. Regisseur Guido Contini (Daniel Day-Lewis) worstelt met een writers block terwijl de rest van de wereld hem op de vingers kijkt. Het lukt hem niet een script te produceren en hij verliest zich in complexe relaties met allerlei verschillende vrouwen. Dames, allen van uitzonderlijke schoonheid en sensualiteit, waarbij hij zoekt naar de antwoorden die hem weer terug in het roemrijke zadel moeten zetten. Maar in plaats van antwoorden te krijgen, houden ze hem ver van zijn plichten en hij kan hen maar niet weerstaan. Zijn moeder, zijn vrouw, zijn maîtresse, een journaliste, zijn muze, zijn kleedster, een hoer uit zijn jeugd, allen vertroebelen zijn geest. Pas als hij alles verliest, ontdekt hij waar het werkelijk omdraait. Hij moet dicht bij zichzelf blijven i.p.v. iedereen te vriend willen houden. Dat is het moment dat zijn inspiratie opnieuw oplaait en Contini vrede vindt in zijn werk. En misschien zelfs ook zijn bloedmooie vrouw weer terug kan winnen.
De eerste beelden van de musicalfilm Nine, geregisseerd door, Rob Marshall, doen sterk denken aan een even voluptueuze film van enkele jaren geleden. Baz Luhrmann maakte, met Moulin Rouge, een oogverblindend spektakel. Nine heeft iets weg van deze film. Zeker als het gaat om bombastische dans en uitbundige kostuums. Het verhaal had echter heel wat meer om het lijf dan dat van Nine. De worsteling van die ene man met een identiteitsprobleem en writers block komt niet lekker over het voetlicht en raakt daardoor niet. Het schouwspel waarmee de dames hem in zijn hoofd verleiden, is echter schitterend. Grootse decors, prachtig lichtgebruik en wederom, briljante kostuums. De gedachte aan Moulin Rouge is ook niet geheel vreemd, als je bedenkt dat Nicole Kidman ook hier weer een rol als muze vertolkt.
Penélope Cruz steelt de show als de sexy maîtresse Carla. Als een van de weinigen laat zij haar personage werkelijk tot leven komen, als ze uit jaloezie een zelfmoordpoging doet. De rest blijft van bordkarton. Dat is sowieso het probleem met deze hele film. De liedjes zijn niet sterk genoeg om te blijven hangen, hoewel Fergies Be Italian absoluut op je netvlies blijft staan door combinatie van choreografie en zand. Het camerawerk is zeer goed en de plaatjes zijn hemels. Alleen daarom moet je Nine gezien hebben. Let niet op het flinterdunne verhaaltje en de voor de hand liggende boodschap, als je van show, glitter, glamour, mooie vrouwen en veel stijl houdt, ben je bij Nine aan het goede adres.
Lees ook:The Full Monty feestelijk in première
Lees ook:Pussycat Dolls in biografische musical
Lees ook:Big Black & Beautiful in Concert swingend in première
Lees ook:Cast bekend: ‘Waarom mannen sex willen en vrouwen liefde’
Lees ook:Debbie Allen keert terug in Fame